Ο πολυτάλαντος Χρήστος Δαμιανάκης και η Aspect4music, παρουσιάζουν το νέο τραγούδι του καλλιτέχνη με τίτλο, “Τα γράμματά σου τελειώσαν“, σε μουσική και στίχους του ίδιου.
Πρόκειται για ένα δυναμικό pop κομμάτι, που αναμένεται να προκαλέσει αίσθηση. Μετά από αρκετά χρόνια ενασχόλησής του με την μουσική και τα live, βρήκε την δισκογραφική του ”στέγη” στην Aspect4music, με την οποία αναμένεται να κάνουν ένα όμορφο, μουσικό ταξίδι!
Η ανάρτηση του Χρήστου στα social media:
Οκτώ χρονών έπιασα για πρώτη φορά την κιθάρα. Από τότε, περίμενα την σημερινή στιγμή για να γίνει όπως την φανταζόμουν. Στον δρόμο αυτό λοιπόν, συναντήθηκα με την Aspect και τον Christos Kopelouzos . Ο επαγγελματισμός του και η αγάπη που έχει για την μουσική και τους καλλιτέχνες με έπεισαν ότι παράλληλα με το επάγγελμα του δικηγόρου, μπορώ να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπάω από παιδί. Θέλω λοιπόν να τον ευχαριστήσω για την άψογη συνεργασία μας αλλά και τον μοναδικό του τρόπο που κάνει τον καλλιτέχνη να νιώθει ότι τον σέβονται και τον υπολογίζουν. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω την Ναταλια Κοπελουζου-Ριζου για το art εξώφυλλο που αποδεικνύει γι’ ακόμη μια φορά πως τίποτα δεν είναι τυχαίο και πως στον “δρόμο” της θα λάβει πολλά ακόμα βραβεία!
Ακόμα θα ήθελα να ευχαριστήσω τους σπουδαίους μουσικούς και φίλους που έπαιξαν και τραγούδησαν στο κομμάτι μου.
Τελειώνοντας, τους καλούς μου φίλους και την οικογένειά μου!
Στίχοι:
Το κουδούνι χτυπάει πρωί έχει πάει,
ένας ψηλός κύριος και μου μιλάει
και μου αφήνει κάτι με φάκελο μοιάζει,
δεν είναι δικός σου κι έτσι η μέρα χαράζει.
Η μέρα αρχίζει κι όλα είναι ίδια,
καφές στο γραφείο η πιο καλή μου συνήθεια
Μα απότομα βραδιάζει κι η πόλη μου μοιάζει,
σπασμένο βαγόνι κι η σιωπή σου με θυμώνει
Και κάθε βδομάδα αυτός ο κύριος με τα μαύρα, μπροστά μου δεν θέλω να φανεί.
Τον μισώ ώρα με ώρα, κάθε πρωί η ίδια μπόρα, τίποτα καλό δεν θα μου πει.
Και περνάνε οι μέρες μια μια σαν σφαίρες
μακριά που θα ‘σαι και θα κοιμάσαι.
Πάλι έξω φυσάει κι ίσως ο αέρας σε πάει
κάπου κοντά μου κι έρθεις πάλι στην ματιά μου.
Μα πάλι περνάει αυτός και με ξυπνάει,
μου λέει συγγνώμη μα πάλι μιλάει
Τα γράμματά σου τελειώσαν κι όλα παγώσαν πια αυτή η μικρή δεν μ αγαπάει.
Και κάθε βδομάδα αυτός ο κύριος με τα μαύρα, μπροστά μου δεν θέλω να φανεί.
Τον μισώ ώρα με ώρα, κάθε πρωί η ίδια μπόρα, τίποτα καλό δεν θα μου πει.
