Π Ρ Ι Ν
”Οι μειοψηφίες τάγματα ξυπόλυτα σκαρφαλώνουν μέσα σε σκοτάδια απόλυτα” τραγουδούσε ο Διονύσης Σαββόπουλος το 1983 ενώ ο Νικόλας Άσιμος το 1986 κραύγαζε: ” Να διαδώσετε σ΄ αυτούς του γκαντεμιάρικους καιρούς, να μη σκοτώνουνε τους διαφορετικούς”.
Tο 1989, ο Διονύσης Τσακνής συμπλήρωνε: ”Μένω μονάχος στο παρόν μου, να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται…” και λίγο πιο μετά, το 1992, ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας: ”Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω…”
Σ Η Μ Ε Ρ Α
Ένα πολιτικό-κοινωνικό τραγούδι για κείνους που ήταν πάντα στην άλλη όχθη, απέναντι απ΄ την πολύβουη μάζα, εκφράζοντας, επιμένοντας και προτάσσοντας την άλλη άποψη, την διαφορετική αισθητική, που αναζητούν μια άλλη πλευρά όπου κυριαρχεί η αλήθεια, η ειλικρίνεια και η ελευθερία.
Ένα τραγούδι γι΄ αυτούς που αντιστέκονται στο ευτελές, που αντιδρούν στα ραδιοτηλεοπτικά σκουπίδια, στις «αγορές» και το χρήμα, που δραστηριοποιούνται οικολογικά, που δρουν πολιτικά και συμμετέχουν χωρίς να είναι δεμένοι σε ουρές κομμάτων με γνώμονα όχι το προσωπικό τους κέρδος ή εκείνο της τσέπης τους.
Για εκείνους που ήταν πάντοτε και παρέμειναν αντίπερα.
Μουσική: Γιάννης Γεωργιλάς
Στίχοι: Θανάσης Πέτσας
Ερμηνεία: Βασίλης Πρατσινάκης
Απαγγελία: Ασπασία Δήμου
Φωνητικά: Θάνος Αντωνίου, Γιάννης Γεωργιλάς, Ασπασία Δήμου, Στέφανος Στεφανόπουλος
