Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι οι γονείς σου είναι και αυτοί τρωτοί, πεπερασμένοι.
Και τότε νοιώθεις σαν να είσαι λίγο πιο ενήλικος απ’ ό,τι ήσουν πριν.
Ταυτόχρονα γεννιέται η αγωνία της απώλειας και το στοίχημα να τη μετουσιώσεις σε αγάπη ειπωμένη και αποκαλυπτική.
Το «Για τον πατέρα» είναι αυτή η στιγμή του 20χρονου εαυτού μου.
Στίχοι:
Είσαι εσύ ο μόνος
τι κι αν δεν στο λέω πια ποτέ
H σιγουριά μου είσαι εσύ
τα όνειρα ν’ αγγίζω μα και να πατώ στη γη
Είσαι άνθρωπος κι εσύ
μα για τους άλλους μοναχά
Μακριά σου όλα είναι μακριά
μα μες στα χέρια σου όλα είναι εδώ κι όλα είναι απλά
Κάθε που ξεχνιέμαι σε ανθρώπους
και τόπους μακρινούς
εκεί, γυρνώ πάντα εκεί
στα λόγια σου σκυφτός και ακουμπώ μια προσευχή
Μέσα από τα μάτια σου
μεγάλωσα να υπάρχω να κοιτώ
Τον δικό σου τον μικρό
μονάχο μη μ’ αφήσεις μες στον κόσμο τον κακό
Μάθε με να γίνω εσύ
σε όλα και πάντα ο σωστός
Σαν να με διάλεξε ο θεός
να γίνω αυτού του κόσμου εγώ στ’ αλήθεια ο πιο σοφός
Ξέρω πως θα φύγεις
σαν να ‘χες πάει στη δουλειά
Κι εκεί, καλά και σε κακά
το ξέρω θα γυρνάω και θα σε ζητάω μπαμπά
