Δοκίμασα να μπω έστω για λίγο στη θέση τους… Ένα βράδυ, χειμώνα που διάβασα για ένα ακόμα ναυάγιο με παιδιά στο Αιγαίο.
Από την ασφάλεια του σπιτιού μου.
Δε γίνεται…
Για όσο τα κατάφερα δε μου ήρθε μίσος, οργή, εκδίκηση.
Ατόφια συγκίνηση μόνο.
Για αυτά που είχαν, που χάσανε, που ελπίζουν να ξαναβρούν.
Για αυτά που έχουμε εμείς δεδομένα.
Αγνοώντας κάθε κύκλο της ιστορίας.
Τον βρήκανε νεκρό στον χώρο αποσκευών με χυμένα γύρω του όλα τα όνειρα του.
Μες τη βροχή
θα σας ξαναβρώ
Μες το πέλαγο
Σε σύνορο ανοιχτό
Σε άλλη ζωή
Κ δεν θα αφηνα ξανά
Ούτε μια αγκαλιά
Για την επόμενη φορά
Και ένα πρωί
απο τη θαλλασα θα βγω
ήρθε να σωθώ
Μα είμαι μόνο εγώ
Σ άλλη στεριά να ζω
Και οτι αγαπώ
δεν θα το ξαναδώ
Θα είναι στο βυθό.
Και δεν θα χω δάκρυα
Μπροστά στη θάλασσα
Μόνο πέτρες και ονειρα να πετώ
Στα κυμματα για να σας βρω
Χώμα φιλόξενο
Σας έταζα καιρό
Ελπίδα φουσκωτό
Στη Μεσόγειο κολυμπώ
Και τώρα να ντραπώ
Που δεν είμαι από εδώ
Μα δε Πονάει αυτό
Από όσα νοσταλγώ
Φράχτη που με έκλεισες
Τα μάτια τους να δω
Για αυτά να ονειρευτώ
Χωρίς να είναι εδώ
Άλλοι το λένε πατρίδα
Και άλλοι θάνατο
Σε άλλη στεριά θα ζω
Από ότι αγαπώ
Και δεν θα χω δάκρυα
Μπραστα στη θάλασσα
Μόνο πετρες κ ονειρα να πετώ
Στα κυμματα να σας βρω
Τώρα σε ξενες πόλεις
Απλά παρατηρώ
Άλλο πια θεο
Που με έχει για εχθρό
Και σε ποιον να πω
Πως αίμα είχα ζεστό
μέσα μου και εγώ
μια φορα κ έναν καιρό