O Πέτρος Θεοτοκάτος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ασχολήθηκε πολύ νωρίς με τη μουσική, καθώς 5 ετών μόλις παρακολούθησε μαθήματα πιάνου. Σπούδασε κιθάρα, ηλεκτρικό μπάσο, θεωρητικά της μουσικής, ηλεκτρονικούς υπολογιστές και σύνθεση.
Η μουσική του χρησιμοποιεί στοιχεία από τη ροκ, την ποπ, την ηλεκτρονική, τη minimal μουσική.
Οι επιρροές του ξεκινούν από το ροκ των ‘70ς, το πανκ, την Αγγλική σκηνή των ‘80ς, την Αμερικάνικη των ‘90ς και ακόμη τη minimal, την ambient.
Το 1993 αποφασίζει να γράψει τραγούδια σχηματίζοντας μια παρέα από μουσικούς που ονομάστηκε «Φτου».
Το 1997, μόνος του πια, ηχογραφεί το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο Το πιστόλι στο πιάτο. Επηρεασμένος από τη διάλυση της τότε Γιουγκοσλαβίας, τα τραγούδια έχουν θέματα για τη Βοσνία, τους βομβαρδισμούς αμάχων, τον έρωτα και το θάνατο.
Το 1998 συμμετέχει στο Rockwave Festival στην Αθήνα δίπλα στους Nick Cave και Natasha Atlas.
Το 1999 εκδίδει το δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο Η ελευθερία δε νικιέται. Τα αδιέξοδα του σύγχρονου ατόμου στην οικογένεια, στις σχέσεις, στην εργασία, στη σκέψη, την ταχύτητα και παράνοια του δυτικού πολιτισμού. Σ’ αυτό το άλμπουμ μελοποίησε απόσπασμα από το έργο του Σάμιουελ Μπέκετ “Συριγμοί“.
Το 2001 εκδίδει το άλμπουμ Τα όνειρα του μικρού ψαριού. Εδώ είναι ο ήχος που τον ενδιαφέρει περισσότερο, αφού αναμιγνύει όλα τα στυλ σε 10 τραγούδια, ( 2 από αυτά σε ποίηση Γ. Σεφέρη), και τρεις οργανικές συνθέσεις, ήχους από την ηλεκτρονική μουσική, τη φολκ, την κλασσική μουσική. Το υλικό ηχογραφήθηκε στο σπίτι, με τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Το 2004 συμμετέχει στα εργαστήρια νέων Ελλήνων συνθετών που έγιναν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με το έργο του «Χρονοκύμα Α΄» για πιάνο, βιολί, τρομπόνι, κοντραμπάσο, κρουστά υπό την εποπτεία του Γεωργιανού συνθέτη Giya Kancheli.
Το 2008 κυκλοφορεί πάλι ένα άλμπουμ, με οργανικές συνθέσεις αυτή τη φορά. Τίτλος του Αpolitical correct. Περισσότερα ακόμη στυλ, ηχητικά ντοκουμέντα από τον πόλεμο στο Ιράκ, μουσική για πιάνο και ένα μόνο τραγούδι (Αστεία ιδέα), όπου η επιρροή του από τους αμερικανούς συνθέτες της minimal γίνεται εμφανής όσον αφορά την ενορχήστρωση.
Το 2011 κυκλοφορεί ένα ροκποπ άλμπουμ με δέκα τραγούδια και τίτλο Ιστορίες με Βλέμματα.
Το 2012 εκδίδει το άλμπουμ του monologues 2012, έναν ορχηστρικό δίσκο με ηλεκτρονική αποκλειστικά μουσική.
Το 2014 συνεργάζεται με την Καμεράτα Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής και τη μαέστρο Ζωή Ζενιώδη για την πρεμιέρα του έργου του για έγχορδα “Sirens” σε κείμενα του Θάνου Μαντζάνα που έγινε στο ωδείο Αθηνών στις 56 Δεκεμβρίου.
Τον Απρίλιο του 2015 βραβεύεται με το βραβείο καλύτερου σεναρίου στο διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών για την ταινία του Ευάγγελου Καλαϊτζή, “ΜΗ”.
Τον Ιούνιο του 2015 κυκλοφορεί αρχικά στο διαδίκτυο ο 7ος δίσκος του Πέτρου Θεοτοκάτου με τίτλο Αυτό που καίγεται.
Τον Φεβρουάριο του 2016 ο δίσκος κυκλοφόρησε σε βινύλιο και cd από την B-otherisde records. Περιέχει 9 τραγούδια που έγραψε ζωντανά με το κλασικό ροκ τρίο του στο στούντιο. Ακόμη, ένα τραγούδι σε ποίηση του Κώστα Καρυωτάκη και μια ηλεκτρονική μπαλάντα που ερμηνεύει ο Κώστας Παρίσσης (Υπόγεια Ρεύματα).
