Τέταρτη προσωπική δισκογραφική δουλειά για τον Κώστα Λεμονίδη ο «Πάραλος» και μας βάζει σε μια άλλη διάθεση … πιο ατμοσφαιρική! Μια πορεία πολλών χρόνων ενός καλλιτέχνη που ξέρει να κρατάει χαμηλούς τόνους και να μιλάει με την τέχνη του! Πιο ουσιαστικά και πιο ανθρώπινα!
- Πότε έγραψες το πρώτο σου τραγούδι και πότε ανέβηκες για πρώτη φορά στη σκηνή να παίξεις και να τραγουδήσεις? Περιέγραψέ μας τα συναισθήματά σου.
Το πρώτο τραγούδι μου, το έγραψα περίπου στα 17. Ήταν μια μπαλάντα με αγγλικούς στίχους, που ακόμα μ’αρέσει όταν την ακούω. Στη σκηνή ανέβηκα πρώτη φορά στα 15. Είχα πάρα πολύ άγχος, όμως θυμάμαι ότι στο τέλος αισθανόμουν υπέροχα. Βασιλιάς του κόσμου!
- Από τότε μέχρι σήμερα … Ποια ήταν η πορεία? Πόσο πιο ώριμο σε βρίσκει η κυκλοφορία της νέας σου δισκογραφικής δουλειάς «Πάραλος» και τι θέλεις να περάσεις στο κοινό μέσω αυτής?
Από τότε έπαιξα σε αρκετά και διαφορετικά σχήματα. Απ’ το σχολικό συγκρότημα, σε μπάντα με επιρροές από hard rock μέχρι ψυχεδέλεια. Σε blues, soul, funky μπάντες (για μεγαλύτερο διάστημα) και κιθαρίστας σε σχήματα με πρωτότυπο υλικό. Ενδιάμεσα έγραφα κάποια τραγούδια που οδήγησαν στη πρώτη μου δισκογραφική δουλειά. Πιο ώριμο δε ξέρω αν με βρίσκει ο «Πάραλος». Σίγουρα πιό ήρεμο, για την ώρα.
- Έχεις ένα ορχηστρικό κομμάτι στο καινούριο σου cd. Θα σ’ ενδιέφερε να κάνεις κάποια στιγμή έναν αποκλειστικά ορχηστρικό δίσκο?
Μου αρέσουν τα μουσικά τοπία. Θα ήθελα πολύ, κάποια στιγμή, να κάνω μια ολοκληρωμένη δουλειά. Είτε είναι μουσική για ταινία ή δίσκος.
- Γιατί επιλέγεις να κάνεις cd και όχι να κυκλοφορείς τις δουλειές σου σε ψηφιακή μορφή, γνωρίζοντας ότι οι πωλήσεις των cd έχουν ελαχιστοποιηθεί?
Επιλέγω να κάνω cd, γιατί έχω το κόλλημα ν’ ακούω μουσική στο στερεοφωνικό μου. Μ’ αρέσει να βλέπω τα εξώφυλα και να διαβάζω τα ονόματα των συντελεστών επάνω. Προφανώς εθελοτυφλώ κι αν υπάρξει επόμενη δουλειά, δεν έχω ιδέα πώς θα βγει, αλλά για την ώρα επιμένω. Ιδανικά θα έβγαζα δίσκο βινυλίου! LP 33 1/3 στροφών.
- Σ’ ενδιαφέρει να γράφεις τραγούδια για να τα ερμηνεύεις ο ίδιος ή προτιμάς να δίνεις τα κομμάτια σου σε άλλους τραγουδιστές?
Και τα δύο μάλλον. Τις περισσότερες φορές πάντως, που έδωσα τα τραγούδια μου σε άλλους τραγουδιστές, το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλύτερο, απ’ ότι αν τα έλεγα εγώ.
- Συχνά ασχολείσαι με επακτελέσεις τραγουδιών περασμένων δεκαετιών, όπως έκανες πρόσφατα με το Γιεζαέλ. Νοσταλγία για μια άλλη εποχή?
Καμία νοσταλγία. Συνήθως ξεκινώ από περιέργεια. «Πώς θ’ακουστεί από μένα αυτό;». Έχουν υπάρξει προσπάθειες που έμειναν στην άκρη, επειδή δε με ικανοποιούσε το αποτέλεσμα.
- Θα μπορούσες να επιλέξεις το πιο αγαπημένο σου κομμάτι από κάθε δισκογραφική σου δουλειά και να μας εξηγήσεις το λόγο?
«Παντοτινά δικός σου», από το «Κάπως Αμήχανα…». Το έγραψα για τη σύζυγο μου, το πρώτο χρόνο της σχέσης μας και μου θυμίζει πολύ εκείνη την εποχή. Παρόλο που αισθάνομαι ότι το «παραφορτώσαμε» στη παραγωγή, ακούγεται πολύ ευχάριστα νομίζω.
«Είμαι εδώ» από το «Σταθμός 2ος». Δεν έχω συνδεθεί με άλλο δημιούργημα μου, όσο μ’αυτό. Όπως λέω πολλές φορές, είναι το πιο «δικό μου» τραγούδι.
«Το τραγούδι της βροχής» απ’το «Εμμανουηλίδου 13» μου αρέσει πολύ σαν σύνθεση. Ένας φίλος το χαρακτήρισε σαν ένα ταξίδι από την folk μπαλάντα του Dylan προς τους Byrds, τον George Harrison, τον Elliott Smith, τον Κώστα Λεμονιδη. Και με διάφορους ενδιαμεσους σταθμούς!
«Ταξίδι μ’απαγορευτικό» από το «Πάραλος». Είμαι περήφανος και για την σύνθεση και την ενορχήστρωση, μα ακόμα ανατριχιάζω όταν θυμάμαι την Αγγελική Τουμπανάκη να το ερμηνεύει στο στούντιο.
- Είσαι οικονομολόγος και έχεις επιλέξει να κρατήσεις μια πιο ελεύθερη σχέση με τη μουσική, καθώς δεν βιοπορίζεσαι από αυτήν. Αν σου έλεγαν τα παιδιά σου ότι δεν θέλουν να ασχοληθούν με κάτι άλλο, παρά μόνο με τη μουσική, τι θα τους έλεγες?
Δύσκολη ερώτηση … Θέλω τα παιδιά μου να κάνουν μόνα τους τις επιλογές τους, χωρίς εμένα να τα επηρεάζω. Θα είμαι εκεί αν με χρειαστούν, μα θέλω να πιστεύω πως δε θα προσπαθήσω να τα σπρώξω σε μια κατεύθυνση. Η μόνη προτροπή μου, είναι ν’ αγαπήσουν αυτό που θα κάνουν και να είναι τίμιοι με τον εαυτό τους και το κόσμο!
