Ο πάντα ανατρεπτικός και ακούραστα δημιουργικός τραγουδοποιός Ορέστης Ντάντος, ανοίγει για μια ακόμη φορά τον δικό του δρόμο, αφήνοντας στην άκρη νόρμες, σύνορα, μουσικές ταμπέλες και φραγμούς.
Στην εποχή του «τα κάνει όλα και συμφέρει» , ο Ορέστης Ντάντος ενώνει την ήδη εντυπωμένη ηλεκτρική ταυτότητά του με εκφάνσεις του χιπ χοπ, όπως ο ίδιος το αντιλαμβάνεται, δημιουργώντας έναν καταιγιστικό στιχουργικό μονόλογο γύρω από τον χρόνο και την ύπαρξη, τη φθορά και την ελπίδα.
Το «Σινανάι» είναι ταυτόχρονα μια προσωπική εξομολόγηση αλλά και η εξομολόγηση μιας ολόκληρης γενιάς. Της γενιάς που πάντα θα φεύγει κι εκείνης που πάντα θα έρχεται και θα έρχεται, στοχεύοντας στην μετατροπή του «προσωπικού» σε «συλλογικό».
Αυτό το «συλλογικό» άλλωστε δεν ψάχνουμε μανιωδώς παντού και πάντα;
“Όλη η Ελλάδα τραγουδάει σινανάι γιαβρούμ, σινανάι νάι
κι η ώρα δεν περνάει. 2019, γνήσιο δείγμα της γενιάς μου, η πιο ανάπηρη γενιά, ποτέ δε σπάει τα σχοινιά, σβήσε το φως να κοιμηθείς και πήγε αργά. Σ’ αγαπώ μπαμπά, σ’ αγαπώ μαμά. Και μη γελάς δεν έχει καθόλου πλάκα. vΚάποιοι πασχίζουν να τα βγάλουν κι άλλοι απλά κάνουν τράκα κι εγώ δεν είναι πως δεν ήξερα ή δεν είδα τη φάκα, μα πέφτω μέσα για δεν έχω αλλού να πάω, ρε βλάκα.”
